Wie de pijn van de ander belangrijk maakt vergeet zijn eigen pijn!
Een van de grootste gevoelsvermijdende patronen is je afstemmen op pijnen van anderen en deze belangrijk maken. Zelf heb ik hier jarenlang last van gehad en trap zo nu en dan nog wel eens in dit patroon.
Hieronder een aantal voorbeelden:
- Je durft niet te vertellen dat je verdrietig bent uit angst de ander lastig te vallen.
- Je durft geen nee te zeggen tegen een afspraak uit angst iemand af te wijzen.
- Je wilt je moeder niet alleen laten omdat je weet hoe vervelend eenzaamheid is.
- Je bent bang om iemand af te wijzen.
- Iemand vraagt je om hulp. Het komt niet uit maar je wilt degene niet in de steek laten.
- Je vindt het zo erg als ouders boos op hun kinderen zijn.
- Je voelt je schuldig omdat je niet langs bent geweest.
- Je denkt aan de vluchtelingen en herkent de machteloosheid.
Alle voorbeelden gaan over een herkenning van pijn. Je herkent de pijn bij de ander of herkent de pijn die je de ander zou aandoen.
Zelf weet je hoe pijnlijk deze pijn is. Het is pijn wat nog steeds bij jezelf aanwezig is. Meestal ben je jezelf niet van bewust van deze pijn. Het is een diep weggestopte pijn. De ander herinnert je aan deze pijn. Echter projecteer je deze pijn op de ander. Je bent met de ander zijn pijn bezig en je doet niks met je eigen pijn.
De pijn van de ander is belangrijker geworden!
Vanuit je eigen overlevinsgsmechanisme en behoefte voel je je schuldig, machteloos of verplicht om de ander te helpen. Je energie is dan volledig naar buiten gericht richting de ander. Je gaat op dat moment geheel aan je eigen pijn voorbij.
Het projecteren van pijn is een van de grootste valkuilen van hulpverleners.
Het gebeurt maar al te vaak dat in de zorgsector mensen door hun rug heen gaan, overspannen raken of in een burn-out terecht komen. Ze zijn bezig met de pijn en de zorg van anderen en besteden geen aandacht aan hun eigen pijn.
Mensen die de pijn van anderen belangrijker maken zijn vaak zeer zorgzaam, empathisch, gevoelig of hooggevoelig.
Er zijn ook mensen die hun eigen pijn belangrijk maken.
Ze doen dit door aandacht te trekken, te laten zien hoe geweldig ze zijn of door te jammeren tegen anderen. Deze mensen zijn meestal niet empathisch en walsen gemakkelijk over de gevoelens van anderen heen. Dergelijke patronen zie je vaak terug bij mensen met narcistische gedragskenmerken.
Narcisten doen weinig met de pijn van anderen tenzij het hun eigen aanzien vergroot. Desalniettemin zijn narcisten wel afhankelijk van anderen. Ze hebben de ander immers nodig om hun gevoel van eigenwaarde te vergroten.
Narcisten trekken meestal mensen aan die de pijn van de ander belangrijker vinden. Het lijkt een ideale combinatie. De een geeft zichzelf weg en de narcist ontvangt. Degene die zichzelf weggeeft versterkt het gedragspatroon van de Narcist, terwijl zijn eigen pijn nauwelijks aan bod komt.
Beide personages hebben wel iets gemeen. Ze geven hun eigen pijn nauwelijks liefdevolle aandacht.
Het is jouw pijn en alleen jij kan deze genezen!
Een ander kan jouw pijn nooit genezen!
Een ander kan je wel troosten. Op dergelijke momenten verzacht de pijn een beetje en verdwijnt tijdelijk naar de achtergrond. Verzachten kan ook gebeuren met een fles wijn, medicijnen, drugs of andere genotsmiddelen. Troost en genot helpen slechts tijdelijk. De pijn wordt vroeg of laat toch weer wakker.
Pijnen van anderen kun je nooit genezen.
Dat is een illusie. Je kunt het alleen verzachten of in slaap sussen door hen te troosten. Soms is dit even wat de ander nodig heeft. Maar soms vertraag je hiermee het genezingsproces bij anderen.
Jouw pijn kan alleen door jezelf genezen worden!
Dit doe je door jouw pijn belangrijk te maken, liefdevolle aandacht te geven, de ruimte te geven en de pijn er volledig te laten zijn. Hoe liefdevoller je bent, hoe groter de kans is dat het geneest.
Geef pijn liefde vanuit het hart!
Geef het niet liefde vanuit je hoofd. Dat is geen liefde. Dat is schijnheiligheid. Het hoofd wil pijn weghebben. Het wil pijn elimineren. Het hart is anders. Van het hart mag het er volledig zijn. Het hart is een en al openheid en ontvankelijkheid. Van het hart mag het ongecontroleerd stromen zodat het op een natuurlijke manier je systeem verlaat.
Maak jouw pijn de belangrijkste pijn van de wereld!
Geef het liefde en aandacht.
Wees een voorbeeld!
Als je een ander wilt helpen, leer ze dan hun eigen pijn aandacht en liefde te geven.
Leer ze hun hart naar zichzelf te openen. Leer ze zichzelf te troosten, Dit kan je natuurlijk pas als jezelf het vak beheert en weet hoe jij je eigen pijn liefdevol kunt omarmen.
